ما احتیاج داریم به این که از این ساعات، از این روزها و شب های پربرکت حداکثر بهره را ببریم؛ ...اگر از این ساعات استفاده نکردیم، از این فرصت استفاده نکردیم، روزی برای ما مایه حسرت خواهد شد؛ وَأَنذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ( سوره مریم آیه39) در میانه غفلت و ناباوری، این فرصت ها از دست می رود و در آن روزی که هر ساعت ما، هر دقیقه ما، هر حرکت ما، هر کلمه حرف ما حسابی دارد و محاسبه ای پای آن هست، این غفلت مایه حسرت خواهد شد. مرحوم آقای میرزا جواد آقای ملکی (رضوان اللّه علیه) در کتاب شریف «مراقبات» شان یک جمله ای به مناسبت ساعت لیله القدر دارند، که من یادداشت کردم؛ ...(ایشان ) فرموده اند.اگر غفلت کنیم این فرصت ها را ، تضییع کنیم ، از دست بدهیم ، وقتی روز قیامت می شود و اعمال انسان ها را حاضر می کنند و صورت ملکوتی اعمال ما در آنجا حضور می یابد، شما نگاه می کنید، می بینید همین عملی که می توانستید انجام بدهید و ندادید، این کلمه حرفی که می شد بزنید که در آن خیر مردمی بود و نزدید، این قدمی که می شد بردارید که کسان مستحقی از آن نفع ببرند و برنداشتید، این کار کوچک، به وسیله کسانی انجام شده است؛ عده ای تلاش کردند؛ جد و جهد کردند و چه ثواب عظیمی خدای متعال آن روز به آنها می دهد. ما در آن روز از آن ثواب محرومیم… اینجاست که انسان دچار حسرت می شود؛ چه حسرتی! که ای کاش این کار را من انـجام داده بودم، این قـدم را برمی داشتم، این حرف را زده بـودم، این کار را یا این حـرف را ترک می کـردم. بعـد ایشان می فرمایند که حسرت «یوم الحسرة» مثل حسرت های معمولی نیست.

[ فرازهایی از بیانات رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای (مدظله العالی) 1391/5/3 ]